ετερόκοιλος

-η, -ο

1. αυτός που είναι κοίλος από τη μία πλευρά («ετερόκοιλο νόμισμα»)

2. (το αρσ. πληθ. ως ουσ.) οι ετερόκοιλοι

ασβεστόσπογγοι τών οποίων οι παραγαστρικές κοιλότητες έχουν επένδυση από πλακώδη κύτταρα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ετερο-* + κοίλος. Η λ. μαρτυρείται από το 1884 στον Παν. Καββαδία].